کوی محبت: وی یکی از هشت عابد و زاهد معروف کوفه در زمان خود امیرالمؤمنین (ع) دعای «خضر» را به کمیل آموخت، همای دعایی که به دعای «کمیل» مشهور شد و در شب های جمعه و شب نیمه شعبان خوانده می شود.
پس از شهادت امام علی (ع)، کمیل در زمره یاران امام حسن مجتبی (ع) محسوب می شد و همچنان در کنار آن حضرت بود و در واقعه صلح، کاملاً مطیع امام حسن مجتبی (ع) بود.
کمیل در زمان شهادت امام حسن (ع)، در مدینه نبود و در زمان امام حسین (ع) نیز دستگیر شد، و تا یک روز بعد از واقعه ی عاشورا در زندان عبیدالله بن زیاد بود.
پس از آزادی در قیام های کوفه به افشاگری پرداخت، و در کنار مختار جنگید و بعد از آن در تاریخ خبری از او نیست و جز امام سجاد (ع) ، کسی از وی خبر نداشت.
هنگامی که حجّاج بن یوسف ثقفی، فرماندار کوفه شد، مأمورین را برای دستگیری کُمیل فرستاد. کمیل پنهان شد. حجّاج مستمرّی طایفه و قوم کمیل از بیت المال را قطع کرد. کُمیل که این وضعیت را دید ، روا ندید که دیگران به پای او بسوزند و خود را تسلیم کرد. حجّاج، او را در سال 83 ه.ق، در سن 90 سالگی ، همان گونه که حضرت به او خبر داده بود، به شهادت رسید.
مرقد مطهر او در مسیر راه نجف به کوفه در منطقه ثویّه (حیّ الحنّانه) نزدیک مسجد حنّانه قرار دارد.
انتهای پیام/